Naar de dierentuin of een dierengevangenis!

Vanmorgen waren we weer vroeg op pad, want zoals elke zaterdagochtend bak ik brood en gaan we al vroeg naar de markt om al onze week boodschappen te halen. We stevenen meestal al snel op ons doel af, zo gaan we als eerste meestal naar de kaasboer en daar halen we een flink stuk kaas en een paar eieren, om vervolgens onze vaste groenteboer aan te doen. Wanneer we al onze groente en fruit hebben ingeslagen, gaan we richting noten en kruidenboer. En als we alles zo’n beetje bij elkaar hebben gescharreld is het tijd voor een stevig ontbijt. Dus hoogste tijd om weer huiswaarts te gaan.

Ondertussen is het brood gebakken en zet ik grote pot kruidenthee op het vuur. René wilde vandaag wat gaan oefenen met zijn nieuwe camera, hij had net een nieuwe lens en daarmee wil hij mooie natuurfoto’s gaan maken op onze wandelingen. Dus we besloten om eerst naar diergaarde Blijdorp te gaan om wat te oefenen. En oh boy…wat een wake-up call kregen we daar!

Het was eigenlijk best een gezellige dag, de dierenverblijven zagen er heel natuurlijk uit, de dieren oogde op het eerste gezicht best gelukkig en gezond. De dieren worden er prima goed verzorgd, daar is verder helemaal niets mis mee, gewoon een prachtige dierentuin dus. Maar dat is als we het vanuit de andere kant van het hek en vanuit een oppervlakkig oogpunt bekijken. Wij gaan namelijk weer weg en deze dieren verblijven daar de rest van hun leven, met elke dag weer starende mensen op zich gericht. Een trieste realiteit.

Totdat ik thuis kwam en de foto’s beter kon bekijken. Ik keek naar de ogen van de dieren, en in de verblijven zag ik de zogenaamde olifantenpaden ( daar waar de dieren vaak lopen was weggesleten!), ze liepen daar dus dag in dag uit, jaar in jaar uit hetzelfde rondje en wie wordt daar nou vrolijk van. Hoe mooi en natuurlijk het verblijf er ook uitzag het is niet meer en niet minder een mooie gevangenis. Ik vind dat een trieste gedachte.

Olifanten zijn hele sociale dieren, de kudde bestaat voornamelijk uit vrouwtjes. De mannelijke bullen worden met de leeftijd van veertien jaar uit de kudde gezet en leven vaak alleen of in kleine bullen groepjes. Olifanten behoren tot de intelligente dieren. Dat de olifant een zeer sterk geheugen heeft is wel bekend. Ook heeft de olifant dezelfde emotie die de mens ook heeft en ervaren ze emoties zoals vreugde, verdriet, eenzaamheid, bezorgdheid en rouwen ze als één van hun familieleden sterven. Nu wij dit gegeven weten, is het dan nog wel verantwoord om deze dieren en de vele andere dieren in dierentuinen te houden. Wij zijn mensen die zogenaamd beschaafd zijn, hoe leg je dit nog uit!

Ik vraag mij dus serieus af, is een dierentuin nog wel van deze tijd. Moeten we dit nog wel willen, en kunnen we het deze prachtige dieren nog wel aan doen. Vrijheid is waar het leven om draait, je moet vrij zijn om een gelukkig leven te leiden, dat is belangrijk voor ons mensen, dus zeker ook voor deze prachtige dieren. Wat mij betreft mag hier best een discussie over opgang komen.

Ik vind respect voor dieren en de natuur heel belangrijk, maar hoe we daar mee omgaan kan echt niet meer en hopelijk zullen we dat op den duur gaan inzien dat vrijheid een geboorterecht is. Voor deze dieren is het te laat, ze zullen nooit het vrije leven meer kunnen ervaren, maar hopelijk gaan we inzien dat dierentuinen in een beschaafde wereld geen toekomst meer heeft. Want naar dieren kijken die eigelijk helemaal niet gelukkig zijn, daar is niets leuks aan.

Liefs Yvonne ❤️